بیانیه انجمن حامیان کودکان کارو خیابان 

در چهلمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در سال 97 (دسامبر 2019 میلادی ) که به نام انجمن درسایت سازمان ملل ثبت شده است . 

مجمع عمومی شورای حقوق بشر

شورای حقوق بشر

چهلمین نشست 

25 فوریه - 22 مارس 2019

دستور کار مورد 3

ترویج و حمایت از کلیه حقوق بشر، حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از جمله حق رشد و توسعه

بیانیه کتبی*  ارسال شده توسط انجمن حمایت از کودکان کار خیابان، (سازمان غیردولتی دارای وضعیت مشورتی ویژه)

دبیر کل بیانیه کتبی زیر را دریافت کرده است که مطابق قطعنامه 1996/31 شورای اقتصادی و اجتماعی (اکوسوک) منتشر می شود.

[26 ژانویه 2019]

تحریم های اقتصادی آسیب پذیرترین بخش های جامعه از جمله کودکان خیابانی را هدف قرار می دهد

کودکان اولین قربانیان درگیری های مسلحانه هستند. این درگیری ها در خاورمیانه تأثیرات بدی و منفی بر میلیون ها غیرنظامی به ویژه کودکان، که اولین گروهی هستند که از پیامدهای ناگوار جنگ آسیب می بینند، دارد. ناآرامی های اخیر در سوریه، عراق و افغانستان باعث شده است که بسیاری از کودکان کشته، مجروح، بی سرپرست / یا آواره شوند. کودکان آواره یا پناهجو معمولا به دنبال زندگی بهتر به سوی کشورهای همسایه حرکت می کنند و این موضوع شرح حال بسیاری از کودکان بی سرپرست افغان است که کشور جنگ زده و بی ثبات خود را برای کسب درآمد خانواده ترک کرده و برای کار به جمهوری اسلامی ایران آمده اند.

اکنون یکی از چالش های جدی جمهوری اسلامی ایران مقابله با جابه جایی، کوچ اجباری و قاچاق کودکان افغان به داخل کشور از طریق مرزهای شرقی است. کودکان بی سرپرست به واسطه هماهنگی و معاملات انجام شده بین والدین / بستگان و قاچاقچیان انسان، برای کار کودکان به ایران گسیل می شوند. تقریباً همه کودکان قاچاق شده در سطح خیابانهای شهرهای بزرگ سرگردان هستند و جامعه آسیب پذیر کودکان خیابانی افغانستانی را تشکیل می دهند. این کودکان محروم از حمایت خانواده و والدین که در حومه شهرهای بزرگ زندگی می کنند، در معرض انواع آسیب های اجتماعی قرار دارند. بنابراین، بخش های مختلف، به ویژه سازمان های مردم نهاد ایرانی تلاش می کنند تا با ارتقاء سطح سلامت و سطح زندگی این کودکان، گام های جدی در جهت حمایت از آنها بردارند.

برای تضمین دسترسی همه کودکان افغانستانی پناهجو به آموزش، دستورالعمل مقام معظم رهبری در آوریل سال 2015 به کلیه مدارس ابلاغ شد که بر این اساس کلیه کودکان پناهجوی افغانستانی را بدون در نظر گرفتن وضعیت قانونی اقامتی خود ثبت نام کنند. این دستورالعمل تأکید می کند که هیچ کودک افغانستانی، از جمله پناهجویان بدون مدرک یا غیرقانونی، نباید از تحصیل باز بماند. به دنبال این دستورالعمل، تعداد کودکانی پناهجویی که در مدارس دولتی ایران ثبت نام می کنند سالانه افزایش یافته و در سال 2018 این تعداد هفت برابر بیشتر از سال قبل از آن  بود. در حال حاضر، تقریبا 470،000 کودک پناهجو در مدارس دولتی ایران تحصیل می کنند ، که این تعداد شامل 80 درصد از کودکان پناهجوی در سن تحصیل در ایران محسوب می شود. این خبر نوید بخش است، با این حال، با توجه به وضعیت اقتصادی فعلی ایران، این اقدام هزینه های زیادی را به دولت تحمیل می کند.

علیرغم تمام تلاش ها برای فرستادن کودکان افغانستانی به مدرسه، در حال حاضر، آنها دو سوم کودکان خیابانی در ایران را تشکیل می دهند. بخش های مختلفی از کشور برای رفع مشکلات این کودکان تلاش می کنند. با این حال، هنوز اقدامات بسیاری باید انجام شود. برخی از سازمان های غیردولتی از جمله انجمن حمایت از کودکان کار و خیابان (SPWSC) که سالهاست به کودکان آسیب پذیر کمک می کند، اکنون تمام توان خود را برای توانمند سازی این کودکان به خدمت گرفته است.

انجمن حمایت از کودکان کار و خیابان در 20 سال گذشته در حمایت از کودکان آسیب پذیر در ایران فعال بوده است. این سازمان کاملاً مستقل از دولت است و کاملاً به سخاوت خیرین و ظرفیت اعضای داوطلب خود وابسته است. این انجمن تلاش های مستمری برای بهبود وضعیت کودکان حاشیه نشین انجام داده است تا فرصت حضور اجتماعی آنها را افزایش دهد. گروه هدف انجمن بیشتر متشکل از کودکان کار غیرقانونی افغانستانی است که توسط خانواده های خود برای کار به ایران فرستاده می شوند و در حاشیه های جامعه در معرض خطرات مختلفی قرار دارند. این سازمان تمام تلاش خود را برای حمایت از کودکان نیازمند و مستضعف محروم از آموزش انجام می دهد. انجمن حمایت از کودکان کار و خیابان با هدف ارتقاء سلامت جسمی و روحی این کودکان، آموزشهای غیررسمی، بسته های آموزشی و بهداشتی و خدمات پزشکی رایگان و همچنین سوادآموزی و مهارتهای زندگی را به این کودکان ارائه می دهد. علاوه بر این، این سازمان آموزش های شغلی را در اختیار کودکان قرار می دهد و روند خارج کردن آنها از حاشیه جامعه و ادغام آنها در نیروی کار عادی را تسهیل می کند تا آنها نیز بتوانند از یک سطح زندگی مناسب بهره مند شوند.

متأسفانه ، تلاشهای دیرینه سازمانهای مردم نهاد اکنون نتوانسته اند به اهداف تعیین شده قبلی دست یابند، زیرا آنها با چالش های زیاد ایجاد شده توسط اقدامات اجباری یکجانبه  (یو سی ام) یا تحریم های اقتصادی اعمال شده توسط ایالات متحده علیه ایران روبرو هستند. یو سی ام های فراگیر تأثیرات منفی زیادی بر فعالیت های کلیه اعضای جامعه مدنی فعال در داخل ایران دارد زیرا همه منابع در اختیار خیرین، داوطلبان، سازمان های مردم نهاد و کودکان آسیب پذیر را که نیاز شدید به کمک دارند، کاهش می دهد. یو سی ام ها درآمد غیرنظامیان را کاهش می دهد. بنابراین ، حامیان و خیرین غیردولتی که قبلاً با سخاوت خود از انجمن حمایت می کردند، با کاهش قابل توجهی دارایی های مالی خود روبرو می شوند که باعث کاهش حمایت مالی از سازمان های غیر دولتی می شود.

به گفته ریچارد نفیو ، طراح یو سی ام ها که اهداف تحریم های اقتصادی را در کتاب خود تبیین می کند ، تحریم ها برای هدف قرار دادن درآمد، اشتغال و رفاه کلیه شهروندان کشور هدف است. همچنین تحمیل درد غیرقابل تحملی بر مردم، به ویژه آسیب پذیرترین افراد، به عنوان هدف تحریم ها ذکر شده است. به نظر می رسد، طراحان تحریم ها نه تنها دغدغه ای نسبت به درد و رنجی که غیرنظامیان متحمل می شوند،  ندارند بلکه اهمیتی برای جان آنهایی که به دلیل عدم دسترسی به وسایل حیاتی از جمله غذا و دارو از دست می رود، قائل نیستند. حقیقتی که به واسطه تجارب سازمان های مردم نهاد محلی اثبات شده است، این است که تحریم های اقتصادی زندگی و سلامتی همه افراد عادی به ویژه اقشار آسیب پذیر از جمله کودکان خیابانی، کودکان مبتلا به بیماری مزمن، زنان، بیماران، معلولین و افراد فقیر را به خطر می اندازد. از آنجا که عامل اصلی کار کودکان فقر است، یو سی ام ها وضعیت کودکان خیابانی را بدتر می کند.

همچنین اعمال تحریم ها باعث افزایش هزینه های دارو و بهداشت پزشکی می شود و دسترسی کودکان آسیب پذیر به مراقبت های بهداشتی را به شدت محدود می کند. برای مثال، یک مورد دندانپزشکی كه به كودكان خیابانی تحت حمایت انجمن خدمات درمانی رایگان ارائه می کرد،  اعلام کرد: قیمت مواد و تجهیزات مورد نیاز برای معالجه به میزان قابل توجهی افزایش یافته است در نتیجه فرصت و امکان ارائه خدمات درمانی رایگان به کودکان کاهش می یابد.

توصیه ها:

از آنجا که یو سی ام ها در حال کاهش همه منابع در دسترس سازمان های غیردولتی هستند، انجمن حمایت از کودکان کار و خیابان  از جامعه بین الملل می خواهد تا به اتفاق آراء تحمیل یو سی ام ها را که منجر به نقض تقریباً کلیه حقوق بشر گروه های آسیب پذیر از جمله حق سلامت، غذا و خدمات پژشکی و زندگی معمول را از کودکان خیابانی سلب می کند محکوم کنند.

انجمن حمایت از کودکان کار و خیابان  با نگرانی بیش از حد از وضعیت پرخطر کودکان خیابانی افغانستانی در ایران در غیاب خانواده های آنها، که به واسطه یو سی ام ها چند برابر شده است، از دولت ایران می خواهد تا تلاش های خود را برای رسیدگی به وضعیت وخیم این کودکان بیشتر کرده و امکان پیوستن این کودکان به خانواده های خود را بررسی نماید.

انجمن حمایت از کودکان کار و خیابان همچنین از دولت ایران می خواهد كه از طریق مسدود كردن مرزها از قاچاق كودكان به ویژه كودكان افغانی به ایران جلوگیری كند.

انجمن حمایت از کودکان کار و خیابان از شورای حقوق بشر سازمان ملل می خواهد تا كشورهای جنگ افروزی كه کشور افغانستان را بی ثبات كرده اند، ملزم کند تا در قبال رنج های كودكان آسیب پذیر و آسیب دیده از درگیری های مسلحانه، از جمله كودكان پناهجو، پاسخگو و مسئولیت پذیر باشند.

هزینه تحصیلات سالانه برای کودکان افغانستانی که در ایران مشغول به تحصیل هستند حدود 150 میلیون دلار آمریکا است که بخش کمی از آن توسط سازمان های بین المللی تأمین می شود. بنابراین، حمایت بیشتر جامعه بین المللی برای بهبود وضعیت این پناهجویان و حمایت از آنها در برابر آسیب های اجتماعی ضروری است.